autobiografi

AUTOBIOGRAFI

§    MIYOS ING JAGAD

Anggara manis tanggal 18 Januari 1990 rikala sonten gingsir ing wengi, bapak, simbah lan kangmas kula ingkang taksih alit nengga ing teras dalemipun ibu bidan Sri.  Bapak wira-wiri kados penggalihipun boten jenak nenggani. Simbah tansah nyepengi rosario lan tutukipun komat-kamit dedonga, dene kangmas kula ngintap-ngintip kaca ruangan ingkang ketutup korden biru. Ing salebeting ruang ingkang katutup korden biru menika Ibu Bidan Sri tansah ngupaya mbiyantu lairipun putra nomer kalih Ibu Helena Lastri. Sampun setunggal jam, putra ingkang dipuntengga-tengga dereng lair. Wonten raos kuatir ing saklebeting manah Ibu Lastri ingkang sampun telas dayanipun, namung  panjenenganipun tansah madhep manteb nglairaken putra nomer kalih ingkang dipuntresnani. Watara jam sanga wengi, tangis bayi keprungu dumugi njawi ruang bersalin. Tangis bayi wau ngedhemaken manah bapak ingkang kirang langkung setunggal jam anggenipun nenggani babaranipun ibu. Boten suwe, Ibu Bidan medal saking ruang bersalin. Sanalika bapak  didhawuhi mlebet, dene kangmas kula sampun langkung rumiyin mlebet mirsani ibu lan bayi ingkang nembe lair. Bayi menika inggih kula piyambak ingkang dipunparingi nama Vincentia Rosana Sri Susanti. Klairanipun kula nambah bungahing manah kluwarga lan tansah dipungadhang-gadhang samangke dados lare ingkang saged “ mikul dhuwur mendhem jero “ dhumateng tiyang sepuh.

§    CARIYOS ALIT ING BANGKU TAMAN KANAK-KANAK

Yuswanipun kula nalika mlebet TK inggih gangsal setengah taun. Kula sekolah wonten ing TK Bayangkari Purworejo. Ing bangku TK, kula klebet lare ingkang anteng boten kathah polah kados kanca-kancanipun. Namung senajan klebet lare ingkang boten aktif, Bu Guru tansah mangertos bilih kula kagungan bakat ingkang tansah prelu dipungladhi. Kula tansah dipundherekkaken lomba-lomba ingkang magepokan kaliyan bidang seni kadosta gambar, nyanyi, drumband lan sanesipun. Nalika umur semanten kula sampun nyelengi penghargaan juara tiga lomba nyanyi tingkat kabupaten kangge lare-lare TK.

Ibu Guru TK tansah ngladhi bakat nyanyi kula supados kulina tampil ing ngajenging tiyang kathah, saengga menawi wonten acara-acara ing TK, kula dipundhawuhi nderek tampil nyanyi lan paring lelangengan kangge para tamu undangan. Kathah tiyang sepuh murid ingkang mirsani sami gumun dene lare TK sampun wantun nyanyi ing sangajenging tiyang kathah. Senajan namung tampil ing salebeting acara alit, penghargaan kula saking tiyang kathah ingkang sepisan sampun dados bungahing manah. Kula dipungadhang kaliyan bapak ibu samangke langkung saged ngembangaken bakat nyanyi.

§    CARIYOS ALIT ING BANGKU SD

Kula (no 2 saking kiwa) ndherek lomba nggambar ing pendhapa Kab. Purworejo

Tiga welas taun kepungkur, kula taksih sekolah ing SD Pangenrejo 1 Purworejo. Sekolah menika kalebet sekolah ingkang sae, amargi lulusanipun kathah ingkang ketampi ing SMP-SMP favorit. Enem taun anggenipun kula sekolah wonten mrika. Kathah “kenangan” ingkang sampun lumampah, lan samenika boten saged dipunlalikaken. Ing SD kula sinau sareng kaliyan kanca-kanca ingkang gadhah ketrampilan beda-beda. Kanca kula wonten ingkang trampil ing bidang IPA, bidang IPS, bidang Matematika lan sanesipun, dene kula kalebet ingkang trampil ing bidang seni lan basa. Wiwit kelas kalih, kula remen sanget damel puisi senadyan taksih lugu, namung puisi-puisi menika ajeg dipunpasang wonten ing majalah dinding. Ing kelas gangsal lan enem, kula pikantuk tugas damel drama kelas, lan nalika semanten kula ingkang pinitados damel dialogipun. Drama-drama wau dipuntampilaken wonten ing acara-acara kadosta perpisahan sekolah utawi pertemuan wali murid. Sanesipun kula nate ndherek lomba mata pelajaran bahasa wonten ing kecamatan. Senadyan kula dereng saged menang wonten ing lomba mata pelajaran menika, namung boten ngirangi remen kula kaliyan pelajaran bahasa. Pengalaman sanesipun ingkang dados bombinging manah, nalika kula nderek lomba maos puisi lan geguritan ing kecamatan. Kula pikantuk juara kalih maos geguritan, Prestasi-prestasi wau boten badhe wonten menawi kula boten tansah dibantu guru-guru pembimbing lan tiyang sepuh kula. Menika sedaya pengalaman kapisan anggenipun kula pitepangan kaliyan kegiatan ing bidang bahasa.

Ing bidhang seni, kapisanan kula pitepangan kaliyan sekar macapat. Kula ndherek lomba macapat tingkat SD, namung dereng saged menang. Ing sekolah kula uga pinitados dados penyanyi koor, ugi menawi wonten tugas damel pagelaran seni kadosta ensambel musik, gerak dan lagu. Nalika pikantuk tugas kados menika saking guru, kathah kanca-kanca ingkang rebutan badhe ndherek kelompok kula, kadhang kala kula ugi dipundhawuhi kaliyan kakak kelas ngajari damel pagelaran seni ingkang sae. Mirsani bakat-bakat kula ing sekolah, gugu-guru ngendika kaliyan tiyang sepuh kula, menawi kula menika siswa teladhan, amargi sedaya ketrampilan saged mumpuni. Ing bidhang akademik kula saged pikantuk ranking ingkang sae, lan bidang sanesipun ugi saged damel prestasi. Sakedhik pengalaman menika ingkang njalari kula kados samenika, tansah sinau babagan ingkang magepokan kaliyan bidhang basa lan seni.

§      CARIYOS ALIT ING SEKOLAH MENENGAH PERTAMA

Kathah tiyang ingkang mastani bilih ing SMP lare-lare taksih ngalami mangsa puber. Mangsa puber kadhang kala dipuntitik lare-lare menika dados nakal, ngeyelan, ndableg lan nggugu kekajenganipun piyambak, satemah wonten ingkang mastani lare SMP menika angel dipunatur. Kula ugi sampun nglampahi dados siswa SMP ingkang sekedhik damel kalepatan, namung kalepatan wau limrahing ABG “ Anak Baru Gedhe “. Kula sekolah ing SMP N 1 Purworejo, ugi kalebet sejolah favorit nomer kalih se-Kabupaten Purworejo. Sejatosipun NEM kula saged mlebet ing SMP N 2 Purworejo ingkang langkung sae, namung nalika semanten kula nggugu kekajenganipun piyambak pados kahanan enggal ingkang boten ngepenaken kompetisi akademik kemawon. Nalika kula kelas setunggal kalebet lare ingkang pinter ing bidang akademik, nyata kula saged pikantuk ranking kalih ing semester setunggal. Sejatosipun jumlahipun biji kula sami kaliyan kanca kula ingkang ranking setunggal, namung biji kula wonten ingkang pikantuk enem. Kula pikantuk biji enem ing mata pelajaran matematika. Wiwit alit kula kangelan anggenipun sinau matematika, saengga limrah menawi ing SMP kula boten saged pikantuk biji matematika ingkang sae. Ibu kula prihatos kaliyan biji matematika kula ingkang mahanani kula boten saged dados ranking setunggal, setemah piyambakipun ngursusaken kula wonten ing kancanipun Guru Matematika, ingkang samangke tiyang menika njalari  kula gadhah gegayuhan dados guru.

Guru les matematika kula asmanipun Drs. Prabantoro, rumiyin piyambakipun lulusan UGM lan nerasaken mundhut akta empat, saengga saged mucal matematika ing SMP. Priyantunipun samadya, senadyan dados guru les ingkang kapetang laris namung boten pilih-pilih murid. Piyambakipun boten kersa dipunbayar saderengipun larenipun saged pinter. Ing salebeting mucal muridipun tansah paring wejangan-wejangan ingkang saged kula cak aken samenika. Ing penggalih lan manah kula reman sanget kaliyan caranipun Pak Toro nalika mucal kanthi wicaksana. Menapa malih ingkang ngeremake Pak Toro menika ugi dados Pranata Acara ing manten-manten, lan kalebet laris. Saking tuladhanipun Pak Toro, kula krenteg mlebet jurusan keguruan, ingkang samangke kula gadhah gegayuhan saged dados guru ingkang wicaksana kados pak Toro.

Ing SMP kula aktif ndherek organisasi ing sekolah, kadosta Bantara, Paduan suara, Karawitan, Mading (Majalah Dinding), lan PKS. Prestasi kula ing SMP inggih magepokan kaliyan bidang seni, salah setunggalipun juara setunggal macapat tingkat sekolah. Senadyan namung tingkatanipun sekolah, saged nambah pengalamanipun kula. Prestasi sanesipun rikala kula kelas kalih nderek lomba Mading. Kula sakanca kelas 2E saged menang juara setunggal damel Majalah Dinding. Wonten ing mading wau karyanipun kula kadosta cerkak lan geguritan dipunpasang kanthi endah.

Pengalaman tigang taun ing SMP, dadosaken gegambaranipun kula ing wanci samangke. Tansah remen lan sampun gadhah gegayuhan samangke dados Guru Basa, namung Basa menapa lan kados menapa dereng saged dipuntemtokaken kaliyan kula piyambak.

§      CARIYOS ALIT ING SEKOLAH MENENGAH ATAS

Kula (no 2 saking kiwa) foto perpisahan wisuda SMAN 7 Purworejo

Gangsal taun kepungkur, kula taksih lenggah wonten ing bangku SMA. Mirengaken Ibu Vita taksih ngandharaken bab kromosom lan nggambaraken wujudipun kromosom. Ing gegambaran angen-angen kula, wujudipun kromosom kadosta rentetan pita-pita ingkang dipungandheng-gandheng, namung teorinipun kothong mlompong. Kula malah remen mirsani siswa kelas Bahasa sami medal pados inspirasi ing sak ngandhaping wit Mahoni ingkang ageng. Wonten raos kangen kaliyan seratan-seratan “ imajinasi “ boten kados rumus-rumus ingkang sampun pesthi. Menika gegambaranipun kula nalika ing SMA, dipunpeksa ibu mundhut jurusan IPA, senadyan kula boten remen kaliyan jurusan menika. Kula rumangsa bilih bakatipun kula wonten ing bidang bahasa. Namung sampun kecemplung kedah kula terasaken dumugi pungkasan.

Ing SMA kula nate ndherek lomba damel cerpen ingkang temanipun pendidikan. Ing lomba menika kula pikantuk juara kalih kanthi irah-irahan cerpen “Sapu Lidi untuk Pak Sani”. Cerpen menika nyariyosaken nilai-nilai pendidikan saking sisi tiyang ing sakjawining kelas kadosta penjaga sekolah ingkang boten sekedhik manfaatipun kangge nggangsaraken KBM ing sekolah. Saderengipun kula ndherek lomba menika, kula ugi nate damel cerbung kanthi irah-irahan “ I Love Melody “ ingkang kemuat wonten ing majalah sekolah EKSPRESI. Ing taun 2007 kula mlebet dados pengurus majalah EKSPRESI bagian seksi cerpen lan puisi. Tugasipun kula dados seksi cerpen lan puisi inggih menika nyeleksi cerpen-cerpen utawi puisi ingkang badhe kemuat wonten ing majalah. Ing taun 2008 kula damel cerpen ingkang temanipun sosial kanthi irah-irahan “Potret Hidup di Sudut Jalan” ingkang isinipun nyariyosaken konflik batin polisi pamong praja.

Pelajaran ingkang kula remeni ing SMA inggih menika pelajaran bahasa. Bahasa ingkang dipun wulangaken wonten sekawan inggih menika bahasa Indonesia, bahasa Jawa, bahasa Inggris lan bahasa Jepang. Namung caranipun guru-guru bahasa wau nalika mucal taksih ngagem cara konvensional kanthi ceramah. Siswa-siswanipun tamtu boten remen dipunajar ngagge cara-cara konvensional kados menika, napa malih lare IPA. Nalika semanten ing saklebeting manah, kula krenteg samangke menawi kula dados guru bahasa, boten badhe mucal kanthi cara-cara konvensional ingkang jalari bosen para murid. Gegayuhan kula ingkang mekaten samangke badhe dados margi anggenipun kula mendhet jurusan kuliah.

§      CARIYOS ALIT ING KAMPUS UNGU UNY

Kula (no 1 tengen ngajeng piyambak) foto study banding woten UNRAM

Taun 2008 wulan September gegayuhanipun kula wiwit alit saged kagayuh kanthi pados margi kangge pangupa jiwa kula samangke. Sasampunipun kula nyobi ndherek gangsal tes ujian masuk universitas, ingkang kalebet namung ing UNY Fakultas Bahasa lan Seni Program Studi Pendidikan Bahasa Jawa. Mbokbilih sampun jodhonipun kuliah wonten ing kampus ungu menika.

Mlebet Kampus Ungu boten gampang kados penggalihipun para tiyang. Kangge kula menika angel, amargi manah kula ngraosaken sampun damel manah ibu kula kuciwa. Ibu gadhah gegayuhan kula dados perawat, namung kula boten krenteg dados perawat. Namung ibu mangertos saksampunipun kula matur, dene bakat kula wonten ing bidang bahasa. Dumugi samenika kula tansah nyepengi janji kula kaliyan ibu, menawi kuliah wonten ing jurusan Basa Jawa boten kalah kaliyan jurusan keperawatan. Dumugi samenika kula taksih sinau ing kampus ungu FBS ngancik semester gangsal. Mugi-mugi setaun malih kula sampun pinisuda lan enggal saged damel bombonging manah tiyang sepuh.

ANEKDOT

NGAKU-AKU SKUTER MATIC ABANG

Aku klebu wong kang ora titen marang samubarang kang nembe wae tak enggo. Kaya dene kedadean setaun kepungkur kang njalari isin kanggo aku, nanging tansah dadi cerita kang lucu nalika kedadeyan iku dak critakake marang kanca-kancaku. Nalika semono wis mlaku rong taun anggonku kuliah ing Ngayogyakarta, nanging aku isih durung duwe motor. Menawa ana urusan ing papan sing rada adoh, aku tansah golek jilihan motor marang kancaku.

Nalika semono, aku butuh banget motor kanggo tuku kertas. Kertas sing dak tuku arep kanggo garap tugas lan dikumpulake dina iki. Biasane, aku jilih motor marang mbak kos ku sing jenenge mba Galuh, nanging wektu iku mba Galuh lagi ora ana ing kos. Kapeksa aku jilih golekan marang kanca liyane. Nalika kuwi motor sing lagi ngganggur yoiku motore kancaku sing jenenge Ana.  Motore Ana jenise skuter matic kang wernane abang.

Sawise aku jilih motor marang Ana, aku enggal lunga menyang KOPMA. Tekan KOPMA, aku enggal mlebu lan tuku kertas. Sawise oleh barange, aku kesusu anggone arep bali, lan langsung menyang parkiran jupuk motor. Aku jupuk motor skuter matic kang wernane abang, tak tunggangi lan tak leboke kunci motore, nanging ora mlebu-mlebu. Sanalika ana sing neplak pundhak ku lan ngomong “ Mba, niki motor kula!”. Krungu ukara mau kringetku gemrobyos. Jebul motor sing dak tumpaki dudu motore kancaku, nanging wujude padha skuter matic kang werna lan merk e padha. Ing papan kono akeh wong kang mandeng aku, uga ana Pak Satpam kang plirak-plirik mbokmenawa aku diarani maling motor.

Rumangsa salah enggal-enggal aku menyat saka dhuwur motor lan njaluk ngapura marang Mbak-Mbak sing motore dak aku-aku. Ora nyana jebul motore kancaku dak parkir sacedhake motor kuwi. Amarga kurang konsentrasi, dadine aku ora kober niteni nomer motore. Kedadeyan iku tansah dak eling-eling tekan saiki, lan dadi cerita kang bakal nggeguyukake yen dirungokake karo wong liya.

Clay for your Love

Berawal dari hobi, akhirnya bisa jadi kegiatan untuk berwirausaha. Dengan membuat cinderamata dari clay mendatangkan keuntungan tersendiri, barang baku yang mudah didapat dan ditambah kreatifitas yang semakin berkembang membuat saya semakin senang menekuni bisnis ini. Mari lihat hasil karya kami .............

                                                 gantungan kunci bermacam-macam karakter

                                                       miniatur sinterklas untuk hiasan natal

                                                                  miniatur soulmate clay

                                                                     miniatur gadis b'day

                                                           gantungan kunci/ hp alat musik

                                                                      gantungan hp hewan

bisa digunakan sebagai cinderamata pernikahan, wisuda, hiasan natal, hiasan lebaran, hiasan perayaan imlek, perayaan valentine day dsb. harga gantungan dan miniatur dari Rp 3000,00 - Rp 5000, pesan banyak diskon 20 %

jika berminat hubungi Kang Sukron 085643282064

PUPUR LARANG SAKA JEPANG

Thenguk-thenguk, Tuminah lungguh ing lincak cedhak pawon. Wis watara jam sepuluh isuk, dheweke isih methuthuk ing lincak kuwi tanpa cekel gawe apa-apa. Adate jam semono kuwi, Tuminah mesthi lagi olah-olah masak ing pawon, nyapu utawa malah nyusul bojone menyang sawah. Menawa nganggur, Tuminah trima lungguh ing lincak lan gaweni barang-barang kerajinan kayata gawe kristik, gawe besek lan gawe klasa. Wong sakdesa mesthi wae ngerti dene Tuminah kuwi kagolong wanita kang sregep. Senajan sregep nyambut gawe ning omah, Tuminah uga melu sakabehe organisasi ing ndesane, kayata PKK, kumpulan ibu-ibu pengajian, pengurus koperasi lan liyan-liyane. Mulane Tuminah trampil anggone gaweni barang-barang kerajinan, amarga sinau bareng ibu-ibu liyane ing organisasi mau. Nanging esuk kuwi ora kaya adate, Tuminah mung lungguh meneng bae kaya reca ing candi boko, matane kethap-kethip ndelengke pitik-pitik sing lagi ngeker-eker pakan sega, bathuke njengkerut kaya ana sing lagi dipikirke nemen. Bojone sing nembe bae bali saka sawah weruh kahanan kuwi mung bisa gedheg-gedheng, ngrasake bojone sing wis rong dina iki kaya wong ketempelan dhemit, meneng bae kaya kelangan daya.

Bojone Tuminah kang jenenge Tumino, klebu wong lanang kang sabar. Kahanan mau ora njalari dheweke nesu, malah weruh kahanan kaya mau njalari rasa melas ing batine Tumino. Rasa melas kang thukul  ing batin kuwi, amarga dhewekke rumangsa ora bisa nyukupi kabeh sing dikarepake bojone. Sakjane Tuminah dudu wanita kang seneng jaluk werna-werna marang bojo, dheweke ngerti sepira dayane bojone prakara dhuwit.  Prakara iki mau ora mung ngaboti karep bisa nyukupi utawa dicukupi, nanging karepe ati ora ana sing bisa ngerti kayadene Tuminah sing duweni ati kuwi.

 Sak wise ngglethake piranti sing kanggo tetanen, Tumino lunga menyang kamar mandi ngresiki awake sing reged kene lendhut. Ing kulah mau, Tumina isih kober mikirke kahanane bojone sing rong dina iki ora kaya adate. Batine krasa kaosik dening kahanan bojone amarga prakara sing sepele, nanging prakara sing sepele kuwi tetep ora bisa digayuh dening Tumino. Metu saka kulah, Tumino isih nglangutke pikirane mau, sinambi ngelus wetenge sing krasa luwe. Kanggo ngeneng-eneng wetenge Tumino enggal tumuju meja makan lan bukak tutup saji kang nutupi seprapate meja, jebul meja mau mung isi angin, tandhane Tuminah ora masak. Kanthi rasa sabar dheweke menyang pawon, goleki ketel sing sok dinggo masak sego, padha dene mung isi banyu tanpa beras. Kanthi rasa kuciwa, Tumina lungguh nyedhaki bojone sing isih ajeg lungguh karo ndelengke pitik-pitik kang ngeker-eker pakan.

“ Kowe ora masak, Tum ? “ pitakone Tumino karo mapake bokonge ing lincak. Tuminah sing awit mau ngalamun, kaget krungu pitakone Tumino sing ujug-ujug ana ning jejere. “ Eh...Kang Tumino wis bali ta, kok gasik baget le kondur saka sawah ? Apa wis rampungan ? “ wangsulane Tuminah grarapan. Tumino sing krungu wangsulane Tuminah mung bisa guyu. Tuminah sing rumangsa digeguyu mung meneng wae krasa isin. Weruh rupane bojone sing kisinan, Tumino enggal wangsulan maneh “ Tum, aku ki wis bali kawit mau, apa kowe ra krungu suara banyu kulah ? aku ya wis kluthak-kluthak ning dapur, apa kowe uga ra krungu ? “. Tuminah mung dolanan jenthik uthak-uthik rumangsa isin. “ Aja banget-banget anggonmu mikirke prakara kuwi, prakara sepele nanging njalari kowe lali marang kuwajibanmu “ Tumino ngandhani bojone karo ngelus rambute Tuminah sing ngandan-andhan. Tuminah sing dikandhani dadi kelingan wiwitane dheweke dadi kaya mangkono.

Telung dina kepungkur, Tuminah melu kumpulan ibu-ibu PKK ning kecamatan. Saka desane mung diwakili Tuminah lan Bu Lurah. Tuminah klebu wong kanggo ning desane, pinter, sregep lan trampil, mulane Bu Lurah  tansah ngajak Tuminah yen ana pakumpulan kaya mangkono. Acara mau uga nekakake pembicara saka Jakarta, anggota DPR RI sing jare ne mantan putri kecantikan. Ing sajroning acara, Tuminah tansah gumun weruh wujude pembicara sing lagi nerangke babagan emansipasi wanita. Senajan pembicara kuwi ayu, pakulitane uga putih resik kaya ora ana regedan kang ngalang-ngalangi. Paribasan semut mlaku ning dhuwur kulite bisa padha kepleset amarga saking aluse. Maklum yen Tuminah dadi gumun, mergane yen ning desa sing ditemoni mung Yu Sarinem bakul salak, Yu Parti bakul gedhang, lan Yu Ginem tukang angon wedhus sing pakulitane padha gosong lan kasar amarga kerep kena sorot srengenge. Nalika pembicara mau lagi cas cis cus nerangake nganggo basa inggris, Tuminah malah umyek dhewe takon marang Bu Lurah

“ Bu, nika ngangge pupur napa nggih ? kok saged dados putih mulus kados menika ? “. Bu Lurah sing krungu pitakone Tuminah dadi guyu.

“ Kae ki nganggo pupur jepang Tum, mulane bisa dadi putih-putih”.

“ Napa, nggih bu? “

“ iya, kae nganggo pupur jepang, pupur kang impor kuwi hasile luwih apik, bisa nutupi bolong-bolongan ning rai, uga bisa nutupi ireng-ireng ning rai, dadi rai sing maune kasar dadi alus, sing maune elek dadi ayu “. Wangsulane Bu Lurah karo isih mesam-mesem delokake rupane Tuminem sing isih plonga-plongo.

Bubar bali saka pakumpulan mau, Tuminah nyritakake bab pupur jepang kuwi marang kanca-kancane, kayata Yu Sarinem, Yu Parti lan Yu Ginem. Sing diceritani mung bisa paring wangsulan sing werna-werna, marai Tuminah anggone mikir bab pupur jepang nganti jero.

“ Pupur jepang kuwi jarene bu Lurah luwih apik tinimbang pupur liyane , jare bisa nutupi rai kang bolong-bolong bekas kukul lan nutupi ireng-ireng amarga tuwanen” andharane Tuminah marang kanca-kancane sing lagi pada racik-racik bantu gawe ning daleme Mbah Marmo sing lg duwe gawe mantu.

“  Apa iya ? ateges wedakku sing gawean bandung kae klebu ora apik yen tak nggo ning kulit ya ? pupure ya gampang ilang “ pitakone Yu Sarinem

“ halah, rasah neka-neka dhasar kulit ireng yo ireng, arep diwedhaki kandele nganti limang centi tetep ketok ireng “ wangsulane Yu Ginem

“ kuwi rak kowe Nem, sing rumangsa kulite ireng, mulane pendhak kondangan ora mung trima wedhakan limang centi, malah sepuluh centi ya ana “ candhake Yu Parti karo guya-guyu.

Krungu tetembungan sing kaya mau, padha guyu kemekelen. Pancen dasare wong ndesa ora neka-neka, pupur mung dinggo yen arep padha kondangan. Saben dinane yo lugu ora nganggo pupur werna-werna. Dadi samubarang sing ana gandheng cenenge karo piranti dandan kayata pupur mung wujud barang sing adoh saka mek-mekkane wong ndesa.

Tuminah tansah gawa pikiran bab pupur jepang tekan omah. Patrape dadi ora kaya biasane, malah kebangeten anggone lali marang kuwajibane dadi bojo. Sing lanang dadi ora kopen, omah uga dadi ra karuan, jebul mung sepele prakara pupur.

“ Tum, kok malah ngalamun meneh to? Apa kowe isih mikirke bab pupur jepang ? “ pitakone Tumino mbuyarke pikirane Tuminah sing lagi ngrambayang tekan endi-endi.

“ iya kang….sakjane pupur jepang sing dingendikake Bu Lurah kuwi bener apa ora ? “ pitakone Tuminah delengake raine bojone.

“ Tak pikir bab kaya mangkono dudu prakara sing kudu kowe pikir Tum, awak dhewe iki wong ndeso, wong cilik sing duwe kebutuhan luwih wigati tinimbang pupur sing regane larang, apa maneh pupur impor “

“ Tapi Kang, kenapa wong-wong kaya pembicara sing wingi teka ning pakumpulan PKK kudu nganggo kaya ngono kuwi ? “ pitakone Tuminah maneh.

“  Sapa sing ngudukake ? ora ana sing ngudukake wong-wong kaya mangkono nganggo pupur, kuwi rak karepe dhewe supaya ketok menarik yen dideleng wong liya, jalaran uripe wong-wong mau gumantung karo wong liya yoiki wong-wong kaya awake dhewe iki Tum, mugakna dhewekke ngganggo pupur larang supaya awakdhewe kepilut “

“ Yen aku nganggo pupur jepang piye ya, Kang ? “

“ Tum…tum…nggo apa kowe nganggo pupur kaya mangkono, apa sing kudu kok tutupi? Beda karo wong-wong sing ning dhuwur kana, mesthi akeh sing kudu ditutupi, yen kowe cukup kaya ngono wae, ora perlu nganggo pupur jepang, wis marai aku kesengsem “

Krungu wangsulane bojone sing sajak ngrayu marai Tuminah mesam-mesem. Jebul ora ana gunane dheweke mikirke bab-bab kaya mangkono, dene dhewekke duwe jejibahan sing luwih wigati tinimbang prakara pupur. Bubar omong-omongan mau, Tuminah ngaras pipine bojone, dheweke rumangsa matur nuwun banget dene bojone gelem nrima dhewekke apa anane. Ora prelu nganggo pupur jepang sing regane larang, cukup nglakoni jejibahan dadi bojo kanthi iklas, tamtu bojone tetep tresna marang Tuminah. Eling karo kuwajibane dadi wong wedok, Tuminah enggal menyang dhapur lan masakke kanggo bojo lan anak-anakke.

Ngayogyakarta, 23 Desember 2010

Dening : Vincentia Rosana S.S

KEPUL

 kabardarisaya.blogspot.com

Merapi, Ngugemi Janji

Kepul-kepul dhuwur mustaka
Angop bubrahing arga
Reroncene tembang-tembang kang nganyutke ati
Rikala manungsa karem ing cidra

Wedhus gembel ngelun desa-desa
Ilat-ilat mengangah saka jroning weteng
Cemlorot bebaya gawa garising pati
Sisih Lor kratoning Ngayogya

MERAPI.......
Rikala ngugemi janji....
Ndudut samubarang kang diduweni...
Kang rumangsa kecolongan tangis getih....
Musna ajur mumur kobong ing geni
jerit-jerit keplayu tumurun...
emut raga golek slamet...

Dhuh Gusti......
Napa niki pratandha...
Manungsa kedah nandhang kasangsaya...
Karep eling lan waspada...
Mring kang Maha Peparing Kuwasa....
Dhuh Gusti.....
Tobat niki wiwitan jeron tendha
Sayuk rukun nandang sangsara....
Wohing bebendu menika...
Boten namung duhkitawara.....
 



                                      Vincentia